De socioculturele sector geeft zuurstof aan onze samenleving: van jeugdwerk tot verenigingsleven, van educatieve projecten tot cultuur en sport. Maar de werknemers in deze sector botsen vaak op onzekere contracten en een gebrek aan structurele financiering. Vandaag hebben niet alle werknemers in deze sector een volwaardige dertiende maand, en weigeren werkgevers een sectorale cao rond het recht op deconnectie.
BBTK eist de invoering van een loonmodel IF-IC met eerlijke en afdwingbare loonschalen, zodat werknemers in deze sector niet langer achterop hinken. Iedereen moet recht hebben op een volwaardige dertiende maand. Ook het recht op deconnectie moet verankerd worden in een sectorale CAO: werknemers hebben recht op rust en mogen niet permanent onder druk staan om bereikbaar te zijn.
Daarnaast eisen we een verbetering van de afspraken en vergoedingen voor onregelmatige prestaties, zoals avond- en weekendwerk en een correcte vergoeding voor telewerk. Het gebruik van de fiets voor woon-werkverkeer moet extra gestimuleerd worden met een betere fietsvergoeding. Ook extralegale voordelen, zoals een sectorale hospitalisatieverzekering, moeten gegarandeerd worden.
Ten slotte moeten subsidies stabiel en transparant zijn, zodat organisaties duurzaam kunnen werken zonder te vervallen in commerciële logica of concurrentie. Extra middelen moeten ingezet worden voor kwalitatieve werking, niet voor winst. Sociaal-cultureel werk is geen luxe, maar een basis voor samenleven en democratie. Dat moet ook zo erkend én gefinancierd worden.
Benieuwd naar alle eisen voor je sector? Hier vind je onze volledige eisenbundel.