Werken in de gehandicaptenzorg, de sector voor jongerenwelzijn of het welzijnswerk, is werken op het scherpst van de snee. Begeleiders staan vaak met te weinig of alleen voor een leefgroep waar mensen kampen met zware problemen. Ook agressie is het personeel in deze sector niet vreemd. De verantwoordelijkheid is immens, maar de omkadering schiet tekort.
BBTK eist daarom meer personeel en kleinere leefgroepen, zodat er tijd en ruimte is voor kwaliteitsvolle zorg. De sector moet structureel meer middelen krijgen om te investeren in bijkomende krachten, betere begeleiding van stagiairs en nieuwkomers, en extra ondersteuning bij agressie of specifieke doelgroepen.
Daarnaast ijveren we voor hogere lonen, verankerd in een nieuw en eerlijk loonmodel, IF-IC, met bijzondere aandacht voor knelpuntberoepen en startlonen. Hieraan gekoppeld eisen we ook een verdere harmonisering van de koopkrachtmaatregelen voor PAB/PVB-assistenten en betere afspraken rond de overname van (sectoroverschrijdende) anciënniteit.
Ook de extra vergoedingen moeten omhoog: actieve en slapende nachtdiensten moeten correct betaald worden, met toeslagen van 50% in plaats van 20%. Voor feestdagen eisen we een toeslag van 60% in plaats van 50%. Daarnaast eist BBTK maximale vergoedingen voor woon-werkverkeer en sectorale afspraken rond mobiliteit in ambulante werkingen. Ook moet er een betere regeling voor de slapende waak komen.
Werknemers hebben recht op stabiele uurroosters en het recht op deconnectie. Last-minute oproepen en oneindige wachtdiensten mogen niet langer de norm zijn. Permanentieregelingen moeten in verhouding staan tot het recht op deconnectie. Het recht op deconnectie moet sterker gekoppeld worden aan de CAO stabiliteit in de uurroosters Afspraken waarmee ons eerste Zorgpact meer voorspelbare werkroosters invoerde. Vlinderfuncties (mobiele equipes) kunnen een oplossing zijn voor de groeiende nood aan flexibiliteit, op voorwaarde dat ze aantrekkelijk gemaakt worden, niet leiden tot extra werkdruk en niet weggetrokken worden uit de bestaande bestaffing
Arbeidsduurvermindering is noodzakelijk om het werk in de sector vol te houden. We vragen een collectieve arbeidsduurvermindering met loonbehoud, bijkomende verlofdagen voor werknemers jonger dan 45 jaar en extra VAP-dagen voor 60-plussers. Ook landingsbanen, tijdskrediet en loopbaanonderbreking moeten maximaal behouden blijven.
Bovendien moet er structureel geïnvesteerd worden in vorming en opleiding. Het individueel recht op vijf dagen opleiding per jaar moet behouden blijven, met sectorale afspraken over opleidingsplannen. Coaching, aangepast werk voor oudere werknemers en gerichte agressietrainingen moeten deel uitmaken van een sterker vormingsbeleid. Ook IT-opleidingen zijn essentieel om werknemers klaar te stomen voor de uitdagingen van morgen.
Benieuwd naar alle eisen voor je sector? Hier vind je onze volledige eisenbundel.